Дзённік настаўніцы. 23 верасня
Ёсць вялікае заспакаенне ў рытуалах, якія ты бачыў і засвоіў калісьці ў дзяцінстве як непарушныя матрыцы адносін, нібыта не абавязковыя, але неадменныя.
Ёсць вялікае заспакаенне ў рытуалах, якія ты бачыў і засвоіў калісьці ў дзяцінстве як непарушныя матрыцы адносін, нібыта не абавязковыя, але неадменныя.
Дарагія дыяспары:) Некаторыя з вас ужо распачалі падрыхтоўку да Ночы расстраляных паэтаў – жалобных імпрэзаў памяці і асэнсавання, я б іх так назвала.
Памятаю, мяне ў школьным дзяцінстве "Каласы" проста агаломшылі, настолькі ішлі яны ўразрэз з афіцыйнай беларушчынай.
А сёння – дзень народзінаў нашага таты:) Яму споўніўся б 71 год.
Прыходзілі колішнія вучні – наведаць перад тым, як раз'ехацца на вучобу.
…
Калі я спрабую паглядзець на даступны мне сусвет адчужана, збоку, ён уяўляецца мне сістэмай жалезных скрыняў, у якіх адчайна і роспачна мітусяцца людзі, спрабуючы выбрацца вонкі.
Паехалі мы сёння з Іллюхам па школьную форму.
Аднойчы мы – я, мая траюродная сястрычка Каця з Лунінца і мамусік – паехалі ў экспедыцыю пракладаць маршрут для адной амбітной экскурсіі.
Пакупачкі) Як я рада гэтым кніжкам! Грыневіча ў Акадэмкнізе забрала АПОШНЯГА. Кажуць, калі шчэ дзе і ёсць, то ў Белкнізе толькі.