З аднаго боку, катастрофы ў беларускай адукацыі, па выніках PISA, няма. Мы не ведаем тэндэнцыю, бо гэта першы ўдзел, але вынікі больш-менш сярэднія. Але ж адначасова ганарыцца нам таксама няма чым. Нам яшчэ далека да азіяцкіх краін, нават далека і да больш падобных да нас культурна і эканамічна Эстоніі і Польшчы, напрыклад. Да таго ж не працуюць міфы аб выключнасці нашых вучняў і аб сацыяльнай роўнасці.
Адукаванка – гэта некамерцыйная грамадзянская ініцыятыва. Яе асноўная роля – стварыць пляцоўку, дзе сходяцца праблемы адукацыі, іх патэнцыйныя рашэнні і людзі, якія гатовы над гэтым працаваць.
Уінстан Чэрчыль калісьці сказаў, што настаўнікі валодаюць уладай, пра якую прэм'ер-міністры могуць толькі марыць. Ці змянілася сітуацыя з тых часоў? Што кажуць Данута СТЭРНА, эксперт Цэнтра грамадзянскай адукацыі з Варшавы, д і Рос Морысан Макгіл — вядомы настаўнік і стваральнік сайта tеасhеrtооlkіt.со.uk.
Толькі некалькі цытат: “Для настаўнікаў, якія не дзеляцца з калегамі сваімі ведамі, будзе спецыяльнае месцау пекле”, "Нас матывуюць спаборнічаць, а не дзяліцца ідэямі", "Настаўнікі - рухавікі таго, што адбываецца ў адукацыі, не бацькі і не палітыкі".
На гэтае пытанне кожны настаўнік, зыходзячы са свайго досведу, можа адказаць па-свойму. Аднак, педагогіка - гэта навука. А навука любое слова, якое не пацверджана лічбай, лічыць пустым.
У час, як праграмы "BYOD" набываюць усё большы распаўсюд, узнікаюць пытанні аб перавагах і праблемах дазволу вучням актыўна выкарыстоўваць мабільныя тэлефоны ў школе.
Як даведацца, наколькі эфектыўныя нашы школы? Ці ЦТ можа служыць паказчыкам якасці адукацыі?
Прапануем табліцу, дасланую чытачом сайта Nastaunik.info, якая дапаможа бацькам пры выбары навучальнай установы.
