Пад самы Новы 2020 год дзяржава запусціла судовы канвеер. У судах Мінска на 30 снежня прызначаны шэраг працэсаў над актывістамі, што прынялі ўдзел у мірных акцыях пратэсту супр
Па ўсіх сацсетках пракацілася навіна: настаўніца з Негарэлага выйграла грант Google! Маўляў, ведай нашых. І зусім мала хто звярнуў увагу на адну фразу ў тым артыкуле : «Со слов директора школы, 3,5 тысячи евро уже зачислили на счет школы, только воспользоваться ими пока не удалось: деньги проходят регистрацию в департаменте”.
Пасля суда над дырэктарам Пінскай школы № 18 і дзіўнага звальнення кіраўніцтва СШ №41 Магілёва настаўнікі пачалі выказваць крыўду на бацькоў: менавіта бацькі, прыдзірлівыя, бескультурныя, не займаюцца выхаваннем дзяцей, не цэняць намаганняў настаўнікаў-альтруістаў. Абураныя бацькі ў сваю чаргу пішуць скаргі і дабіваюцца звальнення настаўнікаў, якія перавышаюць свае паўнамоцтвы. Сітуацыя ў адукацыі апошнім часам вельмі напружаная. Тут не да жартаў. Давайце паспрабуем разабрацца, што ж адбываецца насамрэч, пакуль «тэрор не стаў вялікім».
1 верасня павінен быў адбыцца адукацыйны пікнік - сямейнае свята з нагоды пачатку навучальнага года. Аднак яго забаранілі. Не пікет, а пікнік! Яўгенія Пастэрнак апублікавала свой выдатны тэкст пра праблемы падлеткаў, які яна рыхтавала для пікніка. Я вырашыла далучацца да яе і друкую свае думкі пра альтэрнатыўную адукацыю ў Беларусі. Такую, якая дазволіць пакаленню Z пабудаваць краіну без забаронаў, дзяржаву, якая не баіцца адукацыі.
Відаць, зусім кепскія справы ў ІТ-краіне з кадрамі. А чаму ж не?! Немагчыма доўга скупляць-перавабліваць-красці найлепшыя кадры ў грамадства. Для сапраўды адказнага бізнэсу настаў час інвеставаць у адукацыю.
Кожны год дзіўлюся: калі нам усім надакучаць школьныя лінейкі? Фальшывыя словы, фальшывыя слёзы. Гэтыя грымучая сумесь з бантаў, гіпюру, абцасаў і вечных беларускіх фігаў у кішэнях.
Ёсць адна сацыяльная група, для якой каштоўнасці самавыяўлення – натуральны стан. Гэта настаўнікі. Большасць настаўнікаў працуе ў школе не дзеля славы і грошай. У іх праца – гэта сапраўдны драйв, які яны адчуваюць, калі ствараюць будучыню.
Вядомая прымаўка – колькі алкаголіку не дай грошай, ён не стане заможным. Бо заможна жыве той хто разумна траціць, кантралюе выдаткі.
Сёння інтэрнэт уплывае як на калектыўны, так і на персанальны імідж настаўніка нашмат больш, чым заробак і створаны дзяржавай сацыяльны статус прафесіі разам узятыя.
Калі б здарыўся цуд і мяне ўзялі назад у школу настаўніцай, я б хацела выкладаць... рускую літаратуру. Не, фізіку сваю я люблю бязмерна, але як грамадзянка я рабіла б самую важную справу, ад якой залежыць: будзем мы, беларусы, жыць — ці знікнем. А гэтую справу лепш рабіць у гуманітарнай сферы.
